Η μόνη ιστορικά γνωστή αναφορά για την Ατλαντίδα, (που παραμένει ακόμη ασαφές το αν πρέπει να καταταχθεί στην Ιστορία ή στη Μυθολογία), είναι εκείνη του Αθηναίου φιλοσόφου
Πλάτωνα, ο οποίος αναφέρει το μύθο της στους διαλόγους του: "Τίμαιος" και "Κριτίας".Σύμφωνα με αυτές τις αναφορές, πριν από 8.500 έτη, στα δυτικά των Ηράκλειων Στηλών (σημερινό Γιβραλτάρ), μέσα στον Ωκεανό βρισκόταν μία μεγάλη, πλούσια, γόνιμη νήσος, η Ατλαντίδα.
Την ύπαρξη της αμφισβήτησαν όχι μόνο οι ιστορικοί και γεωγράφοι της εποχής , αλλά και οι σύγχρονοι γεωλόγοι και ωκεανολόγοι, που ασχολήθηκαν με το πρόβλημα της . Ο μύθος λέει ότι την εποχή που η Ατλαντίδα γνώριζε μεγάλη ακμή συνέβη ο μεγάλος κατακλυσμός, ενώ παράλληλα ένας φοβερός σεισμός καταπόντισε την πλούσια νήσο μέσα σε ένα ημερονύκτιο. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα, η Ατλαντίδα να ταυτίζεται με την προ-κατακλυσμιαία Σουμερία.Κατά το μοίρασμα από τούς δώδεκα θεούς των γνωστών τότε περιοχών τής Γης, η Ατλαντίδα, επειδή περιστοιχιζόταν από τη θάλασσα, δόθηκε στον Ποσειδώνα. Ο
Ποσειδών διάλεξε μία ωραιότατη πεδιάδα τής Ατλαντίδας για να κατοικήσει. Εκεί ζούσε o Eυήνωρ με τη γυναίκα του Λευκίππη και τη θυγατέρα τους Κλειτώ. O Ποσειδώνας, όταν είδε την ωραία Κλειτώ, την ερωτεύτηκε κι ήθελε να την κάνει γυναίκα του και βασίλισσα της νήσου. Αυτό και έγινε. Διάλεξε τότε έναν ωραίο λόφο, όπου έβαλε και του έχτισαν ένα ωραιότατο φρούριο. Αυτό το κτίσμα, το περιέβαλε με διαδοχικά κυκλικά κανάλια. Ο Ποσειδώνας και η Κλειτώ γέννησαν πέντε ζεύγη διδύμων υιών. Για αυτό ο Ποσειδώνας χώρισε την νήσο σε δέκα περιφέρειες και τούς έκανε όλους βασιλείς. Την κεντρική περιοχή, όπου και το ανάκτορό του, την παραχώρησε στον πρωτότοκο γιο του, τον Άτλαντα, τον οποίο έχρισε “βασιλέα των βασιλέων”.
Από το όνομα αυτού του γιου του θεού και βασιλέα Άτλαντα, έδωσαν στο νησί το όνομα Άτλαντίδα. Η χώρα ήταν πλούσια και παραγωγική. Υπήρχαν σε αφθονία όλα τα χρειαζούμενα αγαθά τής ζωής. Η Ατλαντίδα διακρινόταν επίσης για την αναπτυγμένη χλωρίδα. Η βλάστησή της ήταν πλουσιότατη. Διέθετε πολλά ψηλά και μεγάλα δέντρα, με άφθονους καρπούς μαλακούς και ξηρούς. Έτρεφε αρκετά ήμερα ζώα, και άγρια, καθώς και μεγάλο αριθμό (που τα εξημέρωναν) ελεφάντων. Το υπέδαφος της ήταν πλούσιο σε ευγενή και πολύτιμα μέταλλα και κυρίως σε χαλκό και ορείχαλκο, σε χρυσό, σε άργυρο και σε κασσίτερο. Τον ορείχαλκο τον εκτιμούσαν αμέσως μετά το χρυσό. Το ελεφαντόδοντο επίσης χρησιμοποιούταν για πολλές χρήσεις και κυρίως σε διακοσμήσεις. Το κλίμα και το περιβάλλον, ήταν ιδανικά για ν' αναπτυχθούν άνθρωποι νοήμονες και οξυδερκείς. Όλοι οι κάτοικοι ήταν εργατικοί και με τον καιρό ανάπτυξαν απαράμιλλο πολιτισμό.Κατασκεύασαν επιβλητικά κτίσματα, μεγαλειώδη ανάκτορα και άλλα μέγαρα, ναούς, βωμούς, μεγάλες γέφυρες, αψίδες, λιμένες, ναυπηγεία και ναύσταθμους, διώρυγες, τεχνητές λίμνες, μεγάλα πλοία, άρματα και πλήθος αγάλματα, μνημεία, και τύμβους . Οι ναοί τους ήταν χτισμένοι με ογκόλιθους χρωματιστούς και οι επισημότεροι ήταν σκεπασμένοι με χρυσές, ασημένιες, κασσιτερωμένες η ορειχάλκινες πλάκες.
Το κεντρικό ανάκτορο ήταν φανταστικό. Έστεκε επιβλητικό πάνω σε ένα λόφο. Τα τείχη του ήταν χτισμένα με ογκώδεις πελεκημένους λίθους μαύρους, λευκούς και ερυθρούς, που ήταν στολισμένοι με κασσίτερο. Καθώς έκοβαν τούς μεγάλους λίθους για να κατασκευάσουν τα ανάκτορα, κατασκεύαζαν συγχρόνως στο εσωτερικό, δύο βαθιές αποθήκες για πλοία. Το τείχος της ακρόπολης το είχαν επενδύσει με ορείχαλκο, που φαινόταν να λάμπει ανάμεσα σε φλόγες. Στην ακρόπολη υπήρχε και ο πανέμορφος ναός του Ποσειδώνα, που τον κατασκεύασαν με ελεφαντόδοντο και χρυσό. Το άγαλμα του θεού ήταν στημένο σε ένα άρμα με έξι φτερωτά άλογα κι ήταν ψηλό μέχρι το ταβάνι του ναού. Περιστοιχιζόταν από εκατό Νηρηίδες που κάθονταν σε δελφίνια. Ο βωμός ήταν επίσης στην ακρόπολη κι ήταν ανάλογος σε κάλλος με το ναό. Εκεί υπήρχαν ακόμα πλήθος αγάλματα.
Όμως έγιναν τρομακτικοί σεισμοί και κατακλυσμοί, οπότε σε ένα ημερονύκτιο χάθηκε ολόκληρος ο στρατός σας μονομιάς. Άνοιξε η γη και τον κατάπιε και το νησί της Ατλαντίδας τότε βούλιαξε στη θάλασσα και εξαφανίστηκε. Για αυτό, μέχρι τώρα το εκεί πέλαγος είναι αδιάβατο και ανεξερεύνητο, επειδή εμποδίζει πραγματικά η μάζα της λάσπης στους ρηχούς βράχους (υφάλους) που απόμειναν σε κείνο το μέρος μετά την καθίζηση του νησιού....
